nazwisko: Mori

imię: Sekien; to imię rodzice nadali mi po artyście, Toriyamie Sekienie. Moja mama zawsze mówiła, że to mój daleki przodek i, chociaż ufam mojej mamie, nigdy nie mogłem w to uwierzyć. Ojciec posiada w swoich zbiorach kilka drzeworytów Toriyamy Sekiena i często pokazywał mi je, kiedy byłem mały. Te drzeworyty napawały mnie strachem i miewałem przez nie koszmary; mimo to moje imię jest piękne i przyzwyczaiłem się do niego.

ksywka: „ksywka”? Ja… chyba nie mam żadnej, tak mi się wydaje? Rodzina zawsze wołała po prostu „Sekien”, a nauczyciele i znajomi używają nazwiska, „Mori”.

wiek: dwadzieścia dwa lata.

data urodzenia: dwudziesty września; bardzo lubię ten miesiąc, i wrzosy.

miejsce urodzenia: urodziłem się w domu, poród odebrał rodzinny lekarz, doktor Sato. Mój dom znajduje się Hokkaido, w miasteczku Mori, blisko jeziora Onuma i góry-wulkanu Komagatake. Rodzina Mori mieszka tam od wielu pokoleń. Jest tam bardzo pięknie.

znak zodiaku: według zodiaku chińskiego, jestem smokiem. Wstyd mi się do tego przyznać, bo zupełnie nie przypominam smoka. Według europejskich horoskopów, jestem panną. Tego także się wstydzę, bo jaki mężczyzna chciałby być panienką?

grupa krwi: A

wzrost w cm: 172

orientacja seksualna: biseksualny

preferencje: czasem seme, czasem uke, bo zawsze zależy tylko od tego, z kim to robię.

zdolności nadprzyrodzone: -


CHARAKTER POSTACI

opis ogólny: czasem stronię od ludzi i boję się ich. Kocham rozmawiać z moimi siostrzyczkami, dlatego myślę, że z innymi też mógłbym się przyjaźnić, gdyby tylko... przepraszam, sam nie wiem.
Dużo czasu spędzam sam, ale to dobre. Potrzebuję tak żyć.
Chciałbym podróżować, ale boję się trochę, że ktoś zrobi mi krzywdę. Nie boję się tylko, kiedy są przy mnie ukochane siostrzyczki. Dlatego często podróżuję za pomocą powieści i wierszy.
Kocham piękno, jednak ono jest ulotne - i taka jego natura często rani delikatne serca.
Skrycie marzę o przeżyciu wielkiej, wielkiej miłości, takiej jak w baśniach i legendach. Jednak boję się, że własny strach nigdy nie pozwoli mi przeżyć niczego pięknego.

fobie: boję się hałasu i tłumu, ale nie mocno. Trochę się też boję zwierząt, a one przecież wyczuwają nasz strach, prawda? Boję się starości i brzydoty.

zainteresowania: od dziecka uczyłem się strzelania z yumi. Codziennie to ćwiczę i czasem marzę o tym, jak wyglądałoby moje życie, gdybym urodził się setki lat wcześniej, w jakiejś pięknej epoce.
Studiuję tradycyjne malarstwo japońskie, moim ulubionym przedmiotem na studiach jest kaligrafia. Lub „studiowałem” i „była”… prawda?
Gram czasem na shakuhachi, zacząłem, kiedy miałem siedem lat. Bardzo to lubię, muzyka wprawia mnie w piękny, melancholijny nastrój.
Interesuję się mocno sztuką nie tylko Kraju Wschodzącego Słońca, ale także Państwa Środka. Znam też język chiński.
Lubię czytać starą poezję i niektóre powieści.


RODZINA

żyjący krewni: mama, ojciec, trzy siostrzyczki – Ame, Yuki i Ai. Ame i Yuki są bliźniaczkami, są ode mnie starsze, a Ai jest z nas najmłodsza. Lubimy spędzać czas razem, razem strzelać z łuków i grać (ja na shakuhachi, Ame na shamisenie, a Yuki i Ai na koto). Mam też bardzo wielu wujków i wiele ciotek, a obie moje babcie, jeden dziadek i cztery prababcie wciąż mieszkają na wyspie, z której pochodzi rodzina Mori.

zwierzęta: nie mam żadnego, bo boję się ich. W domu mieliśmy psa, nazywał się Hachiko, po sławnym wiernym psie Hachiko. Kocham Hachiko i często za nim tęsknię.
Zawsze marzyłem o tym, żeby być w posiadaniu niewielkiego smoka-opiekuna, albo sprytnego lisa o dwóch ogonach.


HISTORIA

Dorastałem w towarzystwie sióstr starszych o dwa lata. Ame i Yuki dobrze się mną opiekowały i bardzo się kochamy. Kiedy byłem w pierwszej klasie, urodziła się Ai. Razem z Ame i Yuki, otoczyliśmy naszą małą siostrzyczkę miłością.
Miałem problemy w szkole, dlatego od gimnazjum uczyłem się w domu z prywatnym nauczycielem. Podobnie było z Ai.
Kiedy Ame i Yuki wyjechały na studia do Tokyo (Ame jest fotograficzką, artystką, a Yuki psycholożką, lekarką), bardzo za nimi tęskniłem, dlatego sam też wyjechałem na studia, jednak musiałem zamieszkać w Tokyo sam, bo moje siostrzyczki mieszkały już ze swoimi chłopakami. Na początku trochę bałem się – ciszy, ciemności, ale często widywałem się z Ame i Yuki, i jakoś się przyzwyczaiłem. Często rozmawialiśmy o naszej małej Ai, boimy się o nią, bo została w domu całkiem sama, kiedy nawet Hachiko odszedł.
Nasza rodzina jest bardzo przywiązana do swojego kraju i do jego tradycji. Ojciec często kupował moim siostrom piękne kimona (przywiozłem tu ze sobą, jako pamiątkę, dwa należące do Ame i jedno należące do Yuki, a także sensu od Yuki i ulubione kiseru Ame). Wszyscy czworo trenujemy też kyudo.
Ojciec zawsze był bardzo zajętym człowiekiem i rzadko go widywaliśmy. Ame powiedziała kiedyś, że „ojciec nas nie kocha”. Był to jedyny raz, kiedy widziałem, jak nasza mama płacze, mi i Yuki było wtedy bardzo przykro.
Trzy dni temu Yuki powiedziała mi, że będę musiał tu pojechać z woli ojca. Nie rozumiem, o co chodzi, jednak moje serce przepełnia smutek – moje dwie siostrzyczki Yuki i Ai bardzo płakały, kiedy się wtedy widzieliśmy, a Ame wyglądała na okrutnie wściekłą, jej oczy też się szkliły, wiem, chociaż próbowała to ukryć.


ZAAKCEPTOWANY

Ostatnio edytowany przez Han Taesun (2011-10-09 12:40:43)